دعای ندبه و یاد امام حسین(ع)
یکی از دعاهای بسیار مهم و با ارزش در میان شیعه،دعای «ندبه» است که عاشقان حضرت ولی عصر (عج)هر صبح جمعه دور هم گرد آمده و با خواندن آن،با حضرتش تجدید عهد وپیمان می کنند.این دعا سندی صحیح دارد و بخش عمده و چشمگیر آن، التجــاء به مهــدی موعــود و تأسـف از غیبــت و دردمنــدی از فــراق آن بزرگــوار است و
بخش هایی از این دعا مربوط به جدّ بزرگوارش امام زمان(عج) سالار شهیدان است؛مانند:«أینَ الحَسَنُ ؟ أینَ الحُسَین؟ أینَ ابناء الحُسَین؟ »
قسمت دیگری از این دعای شریف «أینَ الطالِبُ بِدَمِ المَقتولِ بکَربَلا؟» که از حساسیت فوق العاده ای برخوردار است.
ندبه کنندگان مهدی(عج)،منتظران منتقم آل محمدند تا تقاص خون به ناحق ریخته فرزند فاطمه(س) را بگیرد و موجب شادی وبهجت قلب نازنین رسول خدا شود.
آری صبح جمعه و دعای سوزان ندبه،در فراق امام زمان(عج) و یاد سیّد الشهداء(ع) است وچه بساهمین یاد امام حسین(ع)در صدق وصفای این دعا،اثری ژرف به جای نهد
چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی چه اشکــها که در گـلــو رسـوب شد نیامدی
خلیل آتشـین سخـن، تبــر به دوش بت شکن خدای مـا دوبـاره سنگ وچــوب شــد نیامدی
برای مـا که خستـه ایم و دلشکستـه ایم، نه برای عـده ای ولـی چــه خــوب شــد نیامدی
تمـام طــول هفـتــه را به انتــظــار جمعه ام دوباره صبح، ظهـر، نه، غـروب شد نیامدی
